இது கலிகாலம். நம்ம பெருசுங்களோட வேலையைப் பாருங்கப்பா.

என்ன கொடுமை சரவணன்! 

இரண்டு எழுத்து இன்பம்

இரண்டு எழுத்து நினைத்தாலே இன்பம்
பல வகை, பல முறை முயன்றும்
இன்னும் உம் சுவையாரியோம் - நீ
கசப்பா புளிப்பா இல்லை - இனிப்பா
நீயே உண்மை உரைப்பாயாக - பீர்

நீ யார்?

நான் கண்ணை மூடினாளும்
கனவாக என்னுள் - கலகம்
செய்யும் பெண்ணே - நீ யார்?

நீங்கள் இப்படி தானா..!

தேவை உங்களுக்கு நீங்கள்
ஏறிக் கொள்ள ஒரு ஏணியாய்
ஒரு நண்பன்.

தருதலைகளையும் தங்கமாக
மாற்றுவான் அந்த நண்பன்

ஒரு வேலையும் செய்ய விட மாட்டீர்கள்
உங்களுக்கு ஒரு வேலை ஆக
வேண்டியிருந்தால்

நூறு முறை சொல்வாய் - நண்பா நண்பா என்று
நம்புவான் அவனும் - அது
பசுவின் தோல் போற்றிய பன்னி - என்று
தெரியாமலே..!

இனிமையானவர்கள் - எப்போதும்
மரம் போல் பதிலெதும் சொல்லாது
ஈ ஈ என்று இழித்துக் கொண்டிருந்தால்

நீங்கள் நினைத்தது நடந்து விட்டால்
நன்றி கூட சொல்ல தெரியாது - கேட்டால்
நண்பர்களுக்குள் எது நன்றி என்பாய்
நீதான் நண்பர்களின் - இலக்கணம்
தெரிந்தவள் போல்.

விளக்குவாய் உன் தலை கனத்தை
புரியவைப்பாய் நான் பசு வல்ல - பன்றி தான் என்று.!

இறைவா..!
இருக்கலாம் அவர்களுக்கு பல நண்பர்கள் - ஆனால்
இவர்களின் நட்பே கிடைக்காமல் இருக்க
எனக்கு அருள் புரிவாயாக..!